OV-chip, the nuclear option

Na mijn laatste column over de OV-chipkaart dacht ik dat er niets meer te zeggen zou zijn. Vele experts hadden het ding al naar de prullenbak verwezen en het was dus meer een kwestie van rustig afwachten tot het project zou afsterven (nadat er nog een paar miljoen gemeenschapsgeld over de balk gesmeten zou zijn – maar zo gaan die dingen nu eenmaal).

Zoals bij wel meer beleidsonderwerpen in Nederland hebben feiten en beleid echter steeds minder met elkaar te maken en gaat Staatssecretaris Huizinga voel goede moed verder met het uitrollen van een systeem waarvan iedere onafhankelijke expert al een jaar weet dat het onherstelbaar stuk is.

Als men de berichtgeving over dit dossier terug leest is het vrij helder dat de technische experts het vanaf dag 1 (of je die dag nu in 2005 of in 2007 legt) correcte voorspellingen deden en dat NXP woordvoerders, Translink en de Staatssecretaris (gesteund door TNO) er keer op keer naast zaten. Keer op keer tonen experts aan hoe erg de problemen zijn en keer op keer doet de Staatssecretaris en Translink dan een klein stapje terug op hun vorige uitspraak door vervolgens meteen te roepen dat het niet echt erg is en het uiteindelijke allemaal goed zal komen. Technische feiten en aantoonbare expertise daarover zijn geen factor van betekenis in de beslissingsprocessen die worden gehanteerd. Bewust de objectieve bevindingen aanpassen aan de gewenste beleidsmatige opinies of het onderdrukken van de vrijheid van wetenschappelijk onderzoek zijn methoden waar men niet voor terugdeinst om de voortdenderende trein op de rails te houden.

Zelf zeer concrete demonstraties van de kwetsbaarheid van de systemen wordt weggewuifd met uitspraken als: “er is tot nu toe geen fraude aangetoond”. Logisch natuurlijk als er ook niet naar gezocht wordt. Deze attitude duurt tot de dag van vandaag voort, en het lijkt erop dat niets anders dan aantoonbare fraude op industriële schaal de opinie zal wijzigen.

Translink (technisch verantwoordelijk) blijft van mening dat er geen criminele ‘business case’ is en vindt het feit dat de huidige implementatie van de OV-chipkaart de Wet Bescherming Persoonsgegevens geweld aan doet kennelijk niet relevant. De Staatssecretaris heeft het daar niet eens meer over en belooft dat ze een goede ‘regie’ zal blijven voeren over het ‘proces’. Als u nog snapt wat dat betekent hoor ik het graag. Mij is altijd uitgelegd dat bewindvoerders onze wetten moeten handhaven in het belang van burgers en samenleving, maar wellicht is dat een heel ouderwets 20ste eeuws idee.

De overheid dwingt ons dus een onveilig en onbeveiligbaar systeem te gaan gebruiken waarbij zowel ons geld als onze privacy overgeleverd zijn aan de nukken van iedereen met wat software en een soldeer-hobby. Die overheid weigert zich aan haar eigen wetten te houden en is kennelijk doof voor alle redelijke bezwaren die er vanuit de samenleving zijn geuit door experts die aantoonbaar weten waar ze het over hebben.

Wat moet je dan als burger? Toch maar iets gaan doen?

Ik heb het niet over een protestactie met spandoeken op het malieveld, dat helpt niet. Van de succesvolle acties van de werkgroep wijvertrouwenstemcomputersniet is iets belangrijks te leren voor iedere burger die iets wil veranderen: als rationele argumenten onderbouwd door feitelijke kennis van zaken niet helpen moet men pijn veroorzaken bij de betreffende bestuurders. Pijn in de vorm van constante negatieve media aandacht, een onophoudelijke stroom vervelende Kamervragen en vooral kosten, hele hoge kosten. Maak de OV-chipkaart gewoon te duur, zowel in echt geld als in politiek kapitaal en de extra uren van ambtenaren en ze verdwijnt vanzelf. Net als de stemcomputers.

Hoe dit te bereiken? Een paar suggesties (onderstaande voorbeelden zijn zuiver informatief bedoeld, don’t try this at home, bij contact met ogen direct met veel water uitspoelen, kan uw politiek carrière ernstige schade toebrengen):

1. Juridisch, saai (behalve als je jurist bent wellicht), mogelijk erg duur en zeker tijdrovend in voorbereiding. Maar rechtszaken tegen de overheid voeren kan een onderwerp wel op de kaart zetten (no pun intended). Heel goede organisatie en een uitgekiende strategie noodzakelijk.

2. Low tech: ruil je OV-chip pas op het perron met iemand die regelmatig de tegengestelde reisbeweging maakt als jij (jij van Amsterdam naar Leiden, die ander van Leiden naar Amsterdam). Je betaald dan allebei steeds maar hooguit 1 zone (0.90 euro). Werkt op iedere schaal en afstand. Het internet is het natuurlijke mechanisme om mensen bij elkaar te brengen en vraag-aanbod te matchen. Je voert de reis in die je wilt maken en een site zoekt een tegenvoeter voor je en brengt je met elkaar in contact door beide een SMS te sturen – nee die site is er bij mijn weten nog niet maar heel moeilijk kan het niet zijn dit te bouwen – iemand al OV-match.nl geregistreerd? Dit is een beetje hetzelfde als het ruilen van Albert Heijn bonuspassen om de AH-database over je koopgedrag een beetje van het spoor te brengen.

3. High tech: Er is een begin gemaakt met software om de zwakheden van de OV-chipkaart te gebruiken voor andere doelen. Ongetwijfeld wordt deze software gebruikersvriendelijke genoeg gemaakt zodat steeds grotere groepen mensen in de warme omgeving van hun eigen huiskamer naar hartelust hun OV-chipkaart kunnen opladen met gratis nullen en enen uit de USB-poort van hun pc. Hardware is niet duur, software zal waarschijnlijk gratis te downloaden zijn.

4. Robin Hood: Omdat geld op de OV-chipkaart bestaat uit een specifieke reeks nullen en enen op de kaart en die nullen en enen dus relatief eenvoudig te manipuleren zijn is er een kans om Robin Hood te spelen met je mede OV-gebruikers. Een draagbare computer met een aantal antennes in een rugzak die OV-chipkaarten binnen een straal van 3 meter oplaadt met random waarden tussen de 300 en 500 euro. Daar mee de metro in tijdens de ochtendspits. Zie de blije gezichten om je heen en voel je een machtig iemand die, net als Wouter Bos, grote hoeveelheden geld de economie in pompt in deze moeilijke tijden. Een combinatie van OV-chip protest, het helpen van je medereizigers en burger-gedreven monetair beleid zeg maar. Ontzettend politiek 2.0!

Breed communiceren van bovenstaande methoden en technieken. Youtube video’s met instructies, webfora met uitleg, en ondersteuning. Net als mp3’s downloaden is het in het begin voor de meer ervaren computergebruiker maar na verloop van tijd wordt de software gebruikersvriendelijker en gaan dus steeds meer mensen er gebruik van maken.

En dan gewoon genieten van gratis openbaar vervoer in Amsterdam, Rotterdam en London.

ps: waarom stoppen bij een OV-chip: ga los op je paspoort en herwin wat van je privacy (wel eens als Elvis door het leven willen gaan – grijp je kans)!

Eerdere postings hierover:
OV chipkaart, bestuurlijke zombie? | Brits contra-expertise rapport: OV-chipkaart niet invoeren | De platte aarde van Huizinga | RFID deurpassen ook gekraakt |OV chipkaart definitief gehacked |OV chipkaart. Niets geleerd, gewoon doorgaan